روزنامه جمهوری پیشگام عذرخواهی شود

سنت "استغفار" در برابر پروردگار و "اعتذار" در مقابل بندگان خدا نشانه لطف و کرم بی نهایت خداوندی است که سیئات را به حسنات و نفرت و خشم و غرور را به محبت و الفت و تواضع تبدیل می کند. سرمقاله نویس روزنامه جمهوری اسلامی در تاریخ 20 مهر ماه 87 طی مطلبی در صدد احیای این سنت حسنه بر آمده با طرح فهرستی از مواردی که به زعم آن روزنامه "خلاف و خطا"هایی هستند که در دولت نهم اتفاق افتاده اند، به سراغ رئیس جمهور رفته و مطالبه "عذرخواهی" نسبت به آن موارد کرده است.

با اغماض از مخدوش بودن بعضی از آن موارد، اصل پیشنهاد قابل توجه بوده و پیگیری این سنت الهی و انسانی برای اصلاح فرهنگ عمومی و به خصوص "فرهنگ سیاسی" ما یک ضرورت حتمی است.

این ضرورت آنجا مضاعف می شود که رهبر بزرگوار ما از رواج ناسپاسی و فرهنگ "بی انصافی" در موضع گیری های سیاسی اظهارنگرانی می کنند.

به همین خاطر ای کاش نویسنده آن مطلب با توجه به این اظهار نگرانی، در نسبت دادن بعضی از خلاف و خطاها به دولت، احتیاط و مروت را مراعات می کردند تا به اصل این "سنت حسنه" لطمه وارد نشود.

برای خواننده "بی طرف" آن سرمقاله چندین سئوال اصلی و مهم اصلاً مطرح نشده است:

الف- چرا نویسنده از "خود" شروع نکرده و روزنامه جمهوری اسلامی را به خاطر "خط مشی" کاملاً دو گانه در تحلیل مفاهیم و مصادیق طی 20 سال گذشته، به عذرخواهی از مردم فرانخوانده است؟

اگر مدیرمسئول محترم آن روزنامه آمادگی چاپ مطالب انتقادی و حقایق مسکوت را داشته باشد، بنده دهها مورد مشخص از این دوگانگی ها را در خط مشی روزنامه جمهوری اسلامی ارائه خواهم داد.

ب- چرا روزنامه جمهوری اسلامی که از بیت المال ارتزاق می کند، طی 3 سال گذشته در نقش "اپوزیسیون دولت نهم" بسیار فراتر از نقد و حتی تضعیف دولت، به "ترور شخصیت احمدی نژاد" روی آورده است؟ آیا این انتقام گیری از برگزیده ملت ایران، نشانه تقوای و جوانمردی است؟

آیا این شیوه ها یادآور شگرد مخالفان "بهشتی و رجایی" در سال 60-1359 نیست؟

ج- چرا نویسنده آن سرمقاله از پیشکسوتانی که قطعاً نسبت به احمدی نژاد به 3 دلیل در اظهار استغفار و اعتذار در پیشگاه خداوند و بندگان خدا "اولویت" دارند، شروع نکرده است؟ مثلاً:

اولاً آقایان هاشمی و خاتمی در کسوت "روحانیت" باید معلم اخلاق حسنه و مربی "استغفار" و "اعتذار" باشند، تا دیگران نیز بسیار فراتر ببینند و عمل کنند.

ثانیاً هرکدام از آن آقایان بدون مزاحمت های آقای احمدی نژاد 8 سال به دلخواه خود بر مدیریت اجرایی نظام ریاست کرده و خواسته یا ناخواسته مرتکب خلاف و خطاهای فراوان شده اند و در مواردی آشکارا از جرم اطرافیان خود نیز حمایت کرده اند.

ثالثاً آن آقایان مکرراً به تخریب دولت نهم و شخص رئیس جمهور اسلامی ملت ایران که به تعبیر ولی امر مسلمین "گناه" شمرده شده، پرداخته اند و بر ارتکاب این گناه علناً اصرار می ورزند و گرفتار نوعی لجاجت و روحیه انتقام گیری علیه "منتخب مردم" از سوم تیر 84 شده اند.

خواننده مقاله مذکور نمی داند چرا روزنامه جمهوری اسلامی کسانی را که در دو دوره 8 ساله ریاست جمهوری خود، با همه ظرفیت خویش مبانی نظری "سکولاریسم" را تبلیغ و ترویج کرده و برنامه های سکولاریستی را در عرصه فرهنگ و سیاست و اقتصاد و روابط بین الملل –علی رغم تذکرات و انتقادات رهبر انقلاب- پیگیری و اجرا کردند، به توبه و عذرخواهی دعوت نمی کند؟

کاش روزنامه جمهوری اسلامی به خوانندگان خود می گفت که چرا در زمان دولت آقای هاشمی در برابر تلاش دولتمردان ایشان برای تشکیل "حزب دولتی کارگزاران" و "تغییر قانون اساسی" به منظور مادام العمر کردن ریاست جمهوری ایشان، سکوت و بعضاً حمایت کرد؟

ای کاش روزنامه جمهوری اسلامی نسبت به تضعیف شأن ولایت و حذف 2 بال امامت و مرجعیت آن بعد از رحلت امام خمینی(ره) (خلاف نظر صریح آن حضرت) و نیز تغییر کلید واژه های ارزشی و حذف مفاهیمی مانند "امت گرایی"، "عدالت گستری"، "استکبارستیزی"، "مستضعف نوازی"، "انقلاب"، "حق الله- حق الناس"، "تکلیف گرایی"، "قدرت های جهانی"، "ایثار" و... و تبدیل آنها به واژگان عاریتی سکولاریستی "ملی گرایی"، "توسعه"، "قدرت های جهانی"، "قشر آسیب پذیر"، "اعتدال"، "حقوق بشر"، "منفعت گرایی"، "رفاه"، "مصرف" و... در زمان دولت آقای هاشمی که فرهنگ سیاسی نظام را دگرگون کردند و نگرش جامعه و گرایش عمومی را به سمت دنیاطلبی و تجمل گرایی سوق دادند، اعتراض می کرد و آقای هاشمی رفسنجانی را به استغفار و اعتذار فرا می خواند.

این اقدام، اگر انجام می گرفت، امروز "بی انصافی" به فرهنگ مخالفین دولت تبدیل نمی شد و احیای ارزشها و آرمانها و اجرای منویات امام خمینی توسط احمدی نژاد این همه تقبیح نمی گردید.

محمدعلی رامین

نوشته های دیگران ()